02 AĞUSTOS 2020 CUMHURİYET PAZAR BULMACASI SAYI :1792

Yaşanmış bir bayram hikayesi!
“Gölcük Depremi öncesiydi. O zamanlar İlköğretim beşinci sınıfa gidiyordum. Kimseye muhtaç değildik. İnşaat kalfası olan babam inşaatını yaptıkları bir kooperatife girmişti. “Altı, yedi aya kalmaz, evimize taşınırız” diye hayaller kuruyorduk.
Derken, 17 Ağustos’ta korkunç bir sallantıyla uyandık. Çok şükür ne bizde ne de yakın çevremizde kötü bir şey yoktu.
Binamızdaki hiç kimseye zarar gelmemişti, ama yaralarımız derinleştikçe farklı yaralandığımızın farkına varmaya başladık.
Depremle birlikte inşaatlar durmuş, babam işsiz kalmıştı.
Biz ne kadar kısmaya çalışsak da olmuyor, babamın arada bir bulduğu tadilat işlerinden kazandığı para evi geçindirmeye yetmiyordu.
Kış boyunca babama hiç iş çıkmadı. Ümitlenerek gidiyor, üzülerek geri dönüyordu.
Ramazan bayramına bir kaç gün kalmıştı. Babam, eve sevinçle geldi. Bir iş bulmuştu. Üstelik sigortalı. “Evraklarını tamamla gel” demişler. Sevinçle haber verip uçar gibi çıktı. “Bugün yetiştirmeliyim” diyordu.
Bir kaç saat geçmişti ki, karşı komşumuz telaşla içeri girdi. Yüzünde ürkütücü bir ifade vardı.
“–Korkmayın ama babanız küçük bir kaza geçirmiş” dedi.
Hastaneye gittiğimde babamın yüzü sapsarıydı. Kol ve bacağı alçıya alınmıştı. Kırmızı ışıkta süratle gelen bir araç çarpmıştı. Biz sağ oluşuna dua ederken babam, gözlerinden akan yaştan utanıyor gizlemeye çalışarak:
“–Neden ölmedim, yükünüzü arttırdım” diyordu.
Bir müddet sonra babam eve çıktı. Sobamız yanmıyordu, evimiz soğuktu. Bir kaç komşu belediyeye telefon ederek bize kömür istemişler. “Yok” denilmiş. Önceden kayıt olmak gerekirmiş.
Böylece ‘Şekersiz’ Ramazan bayramımız da gelip geçti. Tüm zorluklara rağmen hava biraz daha ısınmış, babamın kolundaki alçı alınmıştı, ama bacağı hala alçıdaydı.
Ardından kurban bayramı geldi. İçimden; “on iki daire var bizim apartmanda, birçoğu da kurban kesecek. Nasılsa bize de verirler; Annem sevdiğim et yemeklerinden pişirir” diyordum. Ben pencereden seyrederken, karşıdaki boş arsada, kurbanlar kesildi, yüzüldü, leğenler dolusu et evlere taşındı. Her kapı açılışında, evlerde kavrulan etlerin mis kokuları evimizin içine kadar yayıldı. Ama ne hazindir ki, bir tek bile pay getiren olmadı.
Komşu evinden seslendiler. Babaannem köyden telefon açmış. Konuşurken, sesim ona iyi gitmemiş. Israr ve telaşla sordu: ‘Baban mı kötüleşti?’ diye.
“Yok” dedim. “Komşular bize kurban payı vermediler.”
Yaz aylarında babaanneme giderdik. Adına ‘Güccük’ dediği bir kara ineği, beş altı da tavuğu vardı. ‘Güccük - müccük ama sütü iyi” derdi. Sağarken ona türküler söylerdi.
Bayramın üçüncü günü sabah erkenden kapı çalındı. Babaannemdi! Koşup karşıladık. Ağlayarak sarıldı hepimize. “Kuzularım, kuzularım” diyordu. Size çok et getirdim.
Buzdolabını tıka basa etle doldurduk. Ablam aceleyle doğradı. Etlerin pişerken çıkardığı cızırtılardan saldığı mis gibi koku, iki gündür kabaran iştahımı daha da körüklüyordu. Ağzım sulanarak dolanıp durdum ocağın etrafında. Sofra beklemeye tahammülüm kalmamıştı. Çatalı alıp batırdım. Üfürerek ağzıma alıyordum ki, babamın babaanneme:
 “–Ah anam ahh! Neden kestin güccük ineği?” diyen sözleri kulağıma çalındı.
Midemin kalkıp, başımın döndüğünü hissettim. Elimdeki çatalı bırakıp koşarak dışarı çıktım. Dedemin katığı, babaannemin umudu, türküler yakarak sağdığı Güccük, benim canım et istedi diye mi kesilmişti?
Sofra kurulduğunda kolumdan çekip ısrarla oturttular. Yine batırdım çatalı isteksiz ve utanarak. Boğazıma bir şeyler tıkanıyordu. Gözümden yaşlar boşaldı. “Ne oldu neyin var?” diye sordular.
“–Dişimmm...! diye karşılık verdim. Dişim çok ağrıyor.”

* * *
Yukarıda okuduklarınız, bir çocuğun belleğine hiç çıkmamak üzere kazınmış, mutsuz bir bayram anısıdır. 
Oysa ki; Peygamberimiz Hz. Muhammed, kurban etinin üçe taksim edilip, bir bölümünün kurban kesmeyen yoksullara dağıtılmasını, bir bölümünün akraba tanıdık ve komşularla paylaşılmasını, bir bölümünün de eve ayrılmasını tavsiye etmiştir. Ailenin ihtiyaç durumuna göre etin tamamı evde bırakılabileceği gibi, toplumda muhtaçların çok arttığı bu günlerde, etin çoğunun, hatta tamamının yoksullara dağıtılması uygun olur.
Kurbanda en çok hatırlanması gerekenler, evlerine hiç et girmeyen fakirlerdir. Onları da hatırlayalım ki bayram hepimizin bayramı olsun...(alıntı)
Her zaman olduğu gibi sizlere güzel bir gün ve keyifli çözümler diliyorum.
Kitap kazananları da kutlarım.SEVGİyle kalın...

Günaydın Yüksel abi,bayramınız mübarek olsun.Açılış yazınız için teşekkürler,kitap kazanan arkadaşlarımı kutluyorum.Herkese kolay gelsin

Günaydınlar. Herkese iyi bir bayram, keyifli çözümler, kitap kazananlara iyi okumalar dilerim.

Günleriniz ve yürekleriniz daim aydınlık olsun.
Sevgili Yüksel ağabeyim,açış paylaşımınız için çok teşekkürler.
Mübarek Kurban Bayramını ve kitap kazananları kutlarım.
Tüm dostlara zevkli çözümler,sağlık,huzur ve mutluluklar dilerim.
Sevgi ve saygılarımla..

Değerli Dostlar sağlık ve mutluluk dileklerimle Kurban Bayramınızı kutluyorum.

Dostlar,
Mersin Mut ilçesinde yayla SS 2/1 TULU. çözen varmı? Selamlar.

okant demiş ki:

Dostlar,
Mersin Mut ilçesinde yayla SS 2/1 TULU. çözen varmı? Selamlar.

SS2/1 ULAMA 

SS3/1 TULUP

SS 8/2 i ve 13/1 i ile ilgili ansiklopedik bir bilgi varsa alabilir miyim?

http://www.turksail.com/sozluk#liste
SS 13/1 için kaynak bulamadım ben de.

Eyüpbaba demiş ki:

SS 8/2 i ve 13/1 i ile ilgili ansiklopedik bir bilgi varsa alabilir miyim?

Teşekkürler sevgili Gümüşdere....

Sevgili   BALOĞLU    GÜMÜŞDERE     ve    ÖNEN

Bulmacanın oluşmasındaki katkı ve emeklerinize çok teşekkürler

Sağlık ve sevgiyle kalın..