16 ARALIK 2018 CUMHURİYET PAZAR BULMACASI SAYI : 1707

HAVA KURŞUN GİBİ AĞIR...


Bu hafta köşeme Cumhuriyet Gazetesi yazarı Mine G. Kırıkkanat'ın yukarıdaki başlıktaki yazısının önemli bir bölümünü alarak başlıyorum:
Geçen çarşamba günü Kadıköy- Beşiktaş seferini yapan 15.15 vapuruna bindim. Alt arka salon yolcuları arasındaydım. Vapur kalktıktan kısa süre sonra, üç gencin oturduğu köşeden caz notaları yükseldi. 
Delikanlının biri gitar, öteki saksofon, genç kız ise mızıka çalıyordu. Ankara’nın Bağları türküsünü, başarılı bir caz yorumuyla çalıp söylemeye başladılar. Keyifle dinliyorduk. 
Ansızın ızbandut gibi bir çımacı girdi içeri. Hiddetli adımlarla gençlerin yanınagidip, bir şeyler söyledi. Gençler müziği kesti, ama kütük yasakçılara da şerbetli görünüyorlardı. Gitar çalanın, “Para toplamıyoruz ki, müzik ve şarkı da mı yasak?” diye sorduğunu duydum. 
Ansızın bir erkek yolcu fırladı kalktı yerinden. “Bu da mı yasak?” diye sordu,çam yarması vapur görevlisine. “Bu da mı?..” Bir başka yolcu, oturduğu yerden, “Biz şikâyetçi değiliz, canımız isterse para da veririz, sana ne?” diye bağırdı, kendisinden iki kat iri çımacıya.
Derken, inanılmaz bir şey oldu, itiraz eden ilk yolcu, türküyü kaldığı yerdenalıp, avazı çıktığı kadar bağıra bağıra söylemeye başladı: 
“Ankara’nın bağları da 
Büklüm büklüm yolları 
Ne zaman sarhoş oldun da 
Kaldıramıyon kolları!...” 
O ana kadar sessiz kalan kadınlar, erkekler, türküyü alkışlar eşliğinde, birağızdan söylemeye başlamasın mı?
Yer yerinden oynuyordu.
İçeri girerken afrından tafrından geçilmeyen çımacı, epeyce şaşkın ve ürkmüş, çıkıp gitti. Yolcuların, “Çalın çocuklar, çalın!” diye teşvik ettikleri gençmüzisyenler, Ankara’nın Bağları’nı bitirip, Commandante Che Guevara ağıtınageçtiler. 
Salona, dokunanı çarpacak bir öfke egemendi. 
Kimi sözlerini bilmediği şarkıya “nını, nını” diye eşlik edip el çırparken, kimileri de yüksek sesle verip veriştiriyordu: “Mevlüt okusalar yasak değil tabii!”, “Suriyeli dilencilerin para toplamasına ses çıkarmazlar ama!..”
Bazıları gençlerin yanına gidip, “Siz istemiyorsunuz, ben veriyorum!” diyeceplerine para tıkıştırdı. Beşiktaş’a yaklaşmıştık. Enstrümanlar kılıflandı.Müzisyenlerden gitarist olanı, “Desteğinize teşekkür ederiz” dedi. “Ama şimdi zabıtayı çağırmıştır bunlar, bizi iskeleden alacaklar. Birlikte çıkalım, belki bir şansımız olur...”
Vapur iskeleye yanaşıyordu. Gerçekten de dört zabıta bekliyordu çıkışta,lumbozlardan görüyorduk. Yolcular ayağa kalkıp gençleri ortalarına alarakçıkışa doğru yürüdü. 
Küçük kızının elini tutan bir baba, müzisyenlere “Sizin eli boş çıkmanız dahadoğru olur” dedi. “Verin bakayım şu gitarı bana!” 
Tüm gerçek cesurlar gibi, ufak tefek, kendi halinde bir adamdı. Aldı gitarı, bir elinde kızı, bir elinde gitar, ilerledi kapıya. Bir başka yolcu, saksofonu alıp astı omzuna. Genç kıza, mızıkayı cebine sokup, önden gitmesi söylendi. Eh, artıkbenim de bir şey yapmam gerekiyordu. Müzik üçlüsünün lideri olduğu anlaşılan gitariste yaklaşıp koluna girdim, “Sen benim oğlumsun, ben de senin annen, yürüyelim!” dedim.
Müzisyenler, yolcuların nasıl gergin ve her birinin yaptığı her hareketin bir karar olduğunun, pek farkında değildi. Gençliğe özgü aldırmazlıkla durumu çok eğlenceli buluyor, kıkır kıkır gülüyorlardı. Oysa onlara sahip çıkanlar, kavgayı göze almışlığın sessiz ciddiyeti içindeydiler.
Korumaya aldığımız gençlerin göremediği o vahim kararlılığı, onları bekleyen dört zabıta sezdi. Donup kaldılar. Gözlerinin içine baka baka, önlerinden geçip gittik, hep birlikte. Yola çıktığımızda, müzik aletlerini teslim alan gençler “Sağol abla, sağol abi!” cıvıltıları arasında uzaklaşırken, biz erişkinler aynı gergin sessizlik ve ciddiyet içinde dağıldık.
Yazı bir paragraf devam ediyor.Ben defalarca bu vapurlara bindim hatta buradaki yazılarımda da söz ettim.Bence yasaklanırsa cinayet olur.Zaten yolculukta iki şarkı dinliyorsunuz.Müzik sizi süper diri tutuyor.İstemeseniz de zevkle katılıyorsunuz.İnerken ben keşke bitmeseydi diye defalarca hayıflandım.Sakın son vermeyin lütfen...




Her zaman olduğu gibi sizlere güzel bir hafta sonu ve keyifli çözümler diliyorum.
Kitap kazananlarıda kutlarım.SEVGİ'yle kalın...

Günleriniz aydınlık olsun,
Sevgili Yüksel ağabey,açış paylaşımınız için çok teşekkürler.
Müzik duyguların nota ile yansıması ve ruhun gıdasıdır..
Kitap kazananları kutlarım.
Tüm dostlara zevkli çözümler,sağlık,huzur ve mutluluklar dilerim.
Sevgi ve saygılarımla..

Günaydın arkadaşlar,Yüksel abi açılış yazınız için teşekkürler.Kitap kazanan arkadaşlarımı kutluyorum herkese kolay gelsin zevkli çözümler

             SS-1/1 BERNARDO BERTOLUCCİ

                                                                                                abolla giyen erkekler                                                                                                                                                                                                              SS-2/1 ABOLLA

[size=32]“HAVA KURŞUN GİBİ AĞIR…”[/size]


Bakmayın siz çoğumuzun hiçbir şeyi dert etmediğine, her işi Allaha havale ettiğine. İçimizde kendi dertleri gibi başkalarının sorunlarıyla da ilgilenenler, başkalarının zulme, sömürüye uğramasına, güzel ve zengin yurdumuzun zenginlik kaynaklarının yabancılarca sömürülmesine, genç beyinlerimizin bilimden uzak bir eğitime tabi tutulmasına karşı çıkanlar da var. Halkımızın, yurdumuzun, bir yolunu bulan  herkesçe, her kurumca, her emperyalist devletçe  sömürülmesine karşı koymaya çalışan yurtsever çocukları da var bu toprağın. Ve, hele ki var! Yoksa, halimiz çoktan duman olurdu. 
 
Bu yurtsever çocuklarımızdan biri tüm dünya aydınlarınca tanınan şair Nazım Hikmet RAN. Nazım Hikmet, paşa torunluğunun getirilerine yaslanıp hayatın tadını çıkarabileceği halde buna tenezzül etmemiş, sırf sömürüye karşı halkın yanında durduğu için yıllarca mahpuslarda tutulmasına rağmen emperyalizme karşı dik duruşunu korumuştur. Nazım Hikmet, emperyalizme ve kapitalizme karşı yürüttüğü savaşımın sonuç vermeyeceğini, sonunda yenik düşüp yanacağını, bu düzenle barışması gerektiğini söyleyenlere “Kerem Gibi” başlıklı şiiriyle  şu cevabı veriyor:
 
KEREM GİBİ
Hava Kurşun gibi ağır.
Bağır, bağır, bağırıyorum!
Koşun kurşun eritmeğe çağırıyorum…
 
O diyor ki bana:
Sen kendi sesinle kül olursun ey!
 
Kerem gibi yana yana…
Deeeert çok, hemdedrt yok”
Yüreklerin kulakları sağır…
Hava kurşun gibi ağır…
 
Ben diyorum ki ona:
Kül olayım Kerem gibi yana yana.
Ben yanmasam sen yanmasan biz yanmasak,
Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa…
 
Hava toprak gibi gebe.
Hava kurşun gibi ağır.
Bağır bağır bağır bağırıyorum.
Koşun kurşun eritmeğe çağırıyorum…..”
 
Nazım Hikmet, saltanatlarını ülkedeki yoğun cehalet üstüne inşa eden  gerici – feodal  çevrelerce yıllarca hapishanede tutulup yıldırılmaya çalışılmıştı.  O, yılmadı. Yıldıramadılar. Sonunda yurt ve dünya kamuoyunun baskısıyla serbest bırakılıp ülkeyi terk etmeye mecbur edildi. Yurduna hasret gitti.. Yurt ve halk sevgisiyle yandı gitti. Pekiyi, Nazım yanınca, karanlıklar aydınlığa çıktı mı? Elbet çıkmadı. Ama onun aleviyle şafak sökmeye başladı. Bu yolda yananların sayısı arttıkça karanlık perde yırtılacak, yırtılacak.
 
Bu gün, yurdun, ulusun aydınlanması için kendilerini ateşe atanlar, Silivri’de dünyada benzeri görülmemiş bir yargı garabetiyle hücrelerde çürütülüyorlar. Düzmece belgelere dayalı iddialarla, birtakım canilerle birlikte, sanki onların suç ortaklarıymış gibi güya yargılanıyorlar. Yıllarca hücrelerde tutularak beden ve ruh sağlıkları yok edilmeye çalışılıyor. Bu aydınlık savaşçılarına atılı suçlara artık mahkemeler bile inanmıyor. Ama yine de içerde tutuluyorlar. Çünkü yargılamada amaç, suçu cezalandırmak değil,  yok edilmek  istenilen Cumhuriyetin yandaşlarını sindirmek, etkisizleştirmek!  Kısacası,  hava yine geçmişteki gibi, kurşun gibi ağır… Sömürülen halkın büyük çoğunluğu yine sömürenlerin güdümünde, her şeye karşı ilgisiz! Hatta açık açık destekçisi durumunda. Ne var ki karanlıklar eskisi kadar yoğun değil, çünkü 13 Aralık 2012’de Silivri kalesine yüz binlerce insan “Biz de yanmaya hazırız! Yeter ki karanlıklar  aydınlansın!” diye dayandı. Haykırdı, haykırıyor, haykıracak…

SS-3/2 GNU

SS-3/4 AYOLİ

SS-3/5 KA

SS-4/2 SADRİ ERTEM

SS-4/3 BOZLAK

SS-5/1 ŞUBARA

                                                                          Eranos,                                                                                                                                                                                                                           

Eski Yunan' da masrafları ortaklaşa karşılanan dostlar arası yemek...                                   SS-5/3 ERANOS

SS-6/1 EBİ

SS-7/1 İSKANDİL

SS-7/3 BOLZANO

SS-8/2 HAİR

SS-8/4 VASABİ

SS-9/1 HULA

SS-9/3 MELKİ

SS-10/1 ANİTTA

SS-10/2 ADENİT

                                            SS-12/2 SAYOKAN

SS-14/1 PİRAMİT

SS-20/1 KORAD

YA-1/1 BARIŞ PİRHASAN

YA-2/1 EBİSU

YA-2/2 SAUNA

YA-2/3 APİS

YA-2/4 ASO

YA-3/3 LİMONİT